1.ความรำคาญ เป็นอีกอาการหนึ่งที่มักเกิดขึ้นในคนที่เป็นโรคซึมเศร้า โดยเฉพาะ “รู้สึกหงุดหงิด รำคาญไปหมดทุกสิ่ง”
2.ความรำคาญ มักเป็นความรู้สึกที่ “แนบเนียน”มากๆ จนหลายครั้งเรามองไม่ออก ว่ามันมาจากตัวโรค (มันจะไม่เนียนได้ยังไง เราใช้ชีวิตอันแสนวุ่นวาย มีสิ่งให้รำคาญเพียบ)
3.พอรำคาญเข้ามากๆ ก็จะทำให้เริ่มหงุดหงิด >>> พอหงุดหงิดมากๆ ก็จะเผลอทำอะไรไม่ดี โดยไม่ตั้งใจ >>> จากนั้นก็มักจะ “รู้สึกผิด”
4.ความรู้สึกผิด ก็จะมาทำให้คิดว่า “ตัวเองเป็นภาระ” หรือเป็นต้นเหตุทำให้คนที่รักวุ่นวายใจ >>> เริ่มทำอะไรไม่ดีกับตัวเอง >>> ยิ่งรู้สึกแย่ >>> ยิ่งโทษตัวเอง วนเวียนไป
5.แต่ถ้าเรามองเหตุการณ์เหล่านี้ดีๆ จะพบว่า … จริงๆที่เรา “รำคาญตัวเอง” มันเป็นเพราะ ลึกๆแล้ว เรารักและให้ความสำคัญกับคนที่เรารัก มากกก
ยิ่งเรารักเขามากเท่าไหร่ ยิ่งรำคาญตัวเองที่เป็นแบบนี้มากเท่านั้น!
6..แต่ความจริงที่คนขี้รำคาญมักมองไม่เห็นตัวเอง คือ แม้เราจะรู้สึกว่าตัวเราน่ารำคาญ ทุกสิ่งน่ารำคาญ แต่เชื่อไหม จริงๆแล้ว เราเป็นคนสำคัญและมีความหมายมากสำหรับคนใกล้ชิดนะ
ถ้าจับคนใกล้ชิดหลายคนมาสัมภาษณ์จะพบเลยว่า “แม้กระทั่ง เขาหงุดหงิดรำคาญใจ เขาก็ยังดูแลพวกเราอย่างดี” !! ต่อให้เราน่ารำคาญขนาดไหน แต่จงจำไว้ เรานั้นน่ารักเพียงพอเสมอต่อการเป็นที่รัก
7.จริงๆแล้ว ไอ้ความรำคาญของคุณ มันโคตรน่ารักเลย เพราะมันคือ ความอยากเป็นที่ดีขึ้น อยากมีประโยชน์มากขึ้น อยากช่วยเหลือคนอื่นมากขึ้น >>> นั่นแหล่ะ คือสิ่งที่ความรำคาญมันตั้งใจจะบอก
8. อยากชวนทุกคนที่ขี้รำคาญ ลองค่อยๆมองเห็นถึงความตั้งใจนี้ ที่มันอยากพาให้เราเป็นคนที่ดีขึ้น เป็นคนที่น่ารักขึ้น แล้วลองมองดูใหม่ ว่าจริงๆแล้วไอ้ความน่ารำคาญ มันน่ารำคาญจริงๆหรือเปล่า