1.เสียงนี้มักเกิดจาก คนที่ตั้งใจอยากใช้ชีวิตให้ดี อยากดูแลคนอื่น อยากทำงานให้ดี อยากพัฒนาตัวเองไปข้างหน้า แล้วพอเป็นแพนิคทำให้ขัดขวางการเป็นเช่นนั้น >>>เบื้องลึกมาจากความ “รู้สึกผิด” / “ผิดหวังในตัวเอง” / “เสียใจ”
2.ยิ่งพยายามควบคุมตัวเอง ยิ่งอยากกลับไปปกติ แล้วพอผิดพลาด พอล้มเหลว ยิ่งรู้สึกว่าตัวเองแย่ ตัวเองกระจอก ตัวเองไม่เอาไหน ตัวเองเป็นภาระ >>> เกิดภาพในหัวแล้วว่าตัวเองแย่มาก ไม่สามารถกลับมาเหมือนเดิมได้ >>> ยิ่งกดดันตัวเอง >>> ยิ่งโทษตัวเอง
3.ดังนั้น ถ้าอยากดีขึ้น ลองส่องกระจก สบตากับคนในกระจกแล้วมองคนๆเป็นคนจริงๆสักครั้ง มองดูดีๆ ว่าคนๆนี้แบกรับเรื่องราวอะไรไว้บ้าง เขาต้องอดทน ต้องพยายาม ต้องทุ่มเทขนาดไหน >>> ดังนั้นวันหนึ่งที่เขาเหนื่อย ที่เขาล้า ที่เขาท้อ ไม่ใช่เรื่องผิดแปลกอะไร >>> บอกเขาหน่อยว่า “ได้แค่นี้ ก็เก่งมากแล้ว”
4.เห็นใจเขาบ้าง ในฐานะมนุษย์คนหนึ่ง (เหมือนที่เราเห็นใจคนที่เรารักทุกคน) ลองกลับมาดูแลใจคนในกระจกบ้าง อนุญาตให้เขาเหนื่อย อนุญาตให้เขาท้อ อนุญาตให้เขาเป็นเขาโดยไม่ต้องบังคับ… >>> รักเขา ให้เหมือนกับที่รักคนอื่นๆบ้างๆ <<<
5.และก็ไม่ต้องโทษตัวเองที่เผลอไปกดดัน ที่เผลอไปกล่าวโทษ ที่เผลอไปเร่งรัดคนในกระจก เพราะจริงๆ เราก็แค่อยากเห็นตัวเองพัฒนาไวๆ เพียงแต่ตอนนี้ทั้งร่างกาย และจิตใจมันอาจจะเหนื่อย >>> ลองตั้งใจกอดเขาด้วยความหวังดี ลองให้กำลังใจเขาในแบบที่เขาอยากได้ยิน