แพนิคดีขึ้น แต่ยังไม่กล้าขับรถ ไม่กล้าไปไกล เกิดจากอะไร?

1.อาการแบบนี้มักเกิดในคนที่ผ่านการ “ยอมรับ” แพนิคแล้ว รับรู้แล้วว่าอาการทั้งหมดที่เกิดขึ้นกับเราคือแพนิค และรู้วิธีรับมือกับแพนิคแล้วด้วย

2.สาเหตุเกิดจาก “ความกลัว” ที่ยังไม่ได้ถูกจัดการอย่างเหมาะสม กลัวแม้จะรู้ว่าแพนิคไม่อันตราย กลัวแม้จะรู้ว่าตัวเรารับมือได้ แต่ก็ยังกลัว ไม่รู้เพราะอะไร >>> ก็เพราะมันคือ “ความกลัว”ไง ความกลัว =ความรู้สึก , ความรู้สึกก็คือสัญชาตญาณหนึ่งของมนุษย์ที่เกิดขึ้นเองตามธรรมชาติ และเราไม่สามารถยับยั้งได้ (เราห้ามตัวเองไม่ให้กลัวไม่ได้!!)

3.ลึกเข้าไปในจิตใจ หลายคนเกิด”ความกลัว” เพราะ “ไม่มั่นใจ”ในตัวเอง

ไม่เชื่อมั่นว่าตัวเองจะจัดการได้ ไม่เชื่อมั่นว่าตัวเองจะอยู่ในสถานการณ์ที่เป็นแพนิคได้ (แม้จะเคยผ่านมาได้ด้วยตนเองหลายรอบก็ตาม) ไม่เชื่อมั่นว่าตัวเองจะหายได้อย่างสนิทใจ

4.สิ่งนี้มักเกิดขึ้นกับ…. คนที่ชอบกดดันตนเอง บีบบังคบตัวเองตลอดเวลา ทำดีแค่ไหนก็ไม่ดีพอ ถีบตัวเองขนาดไหนก็ไม่ดีพอสำหรับใจตัวเอง รักษาแพนิคมาขนาดไหน อาการก็ยังไม่ดีพอเท่าที่ใจนึก ควบคุมแพนิคดีขนาดไหนก็ไม่ดีพอสำหรับตัวเอง >>> ไม่เคยให้เครดิตตัวเอง ไม่เคยชื่นชมสิ่งที่ตัวเองทำ ไม่เคยขอบคุณตนเอง >>> ไม่เห็นคุณค่าของสิ่งที่ตนเองทำ >>> ไม่มั่นใจในตนเอง

5.ฉะนั้น การรักษาคือ การฝึกชื่นชม + ขอบคุณ “ตัวเรา” ในฐานะผู้ผ่านมาได้อย่างดีที่สุดแล้ว

-ฝึกชื่นชมสิ่งที่ตัวเองทำได้ดี

-ฝึกขอบคุณตนเองที่อุส่าต่อสู้ ฟันฝ่าอาการต่างๆมาได้

-ฝึกให้กำลังใจตนเอง แม้ตนเองทำไม่สำเร็จ

-ฝึกเห็นคุณค่าของสิ่งที่ตนเองทำ ไม่ว่าจะเรื่องการควบคุมอาการแพนิค หรือ งานที่เราทำ หรือ คุณค่าที่เรามอบให้ครอบครัว

***อย่าลืมว่า เราทุกคนล้วนทำดีที่สุดแล้ว ณ ช่วงเวลานั้น เท่าที่เราจะมีความรู้และประสบการณ์ เราผ่านมันมาได้ เราเก่งมากๆแล้ว