1.สามารถแยกอาการทางกาย(เช่น แน่นอก ใจสั่น ชาตามตัว เหนื่อยง่าย) กับอาการทางใจ(เช่น กลัว กังวล ท้อ ผิดหวัง) ได้
2.รู้และยอมรับว่า อาการทางกายที่เกิดขึ้นมาจากอาการแพนิค รู้และยอมรับแพนิคคือส่วนหนึ่งที่อยู่กับเรา
3.แพนิคทำให้เรากลัว >>> ใช่แพนิคคือผู้ร้าย >>> ไม่ใช่ แพนิคคือคนหนึ่งที่มาคอยเตือนคนไม่ดูแลตัวเอง(ทั้งร่างกาย และจิตใจ) แบบเรา ให้กลับมาดูแลร่างกายและจิตใจ
4.ความกลัว ความกังวล เป็นเรื่องปกติของมนุษย์ เช่นเดียวกัน คนที่เหนื่อย คนที่ล้า คนที่ท้อ ก็ไม่ใช่คนกระจอก เป็นแค่สภาวะหนึ่งในช่วงเวลาหนึ่งเท่านั้น
5.อยากหายจากแพนิคต้องเลิกกลัว >>> ไม่ใช่แค่ต้องเข้าใจความกลัว และยอมรับมันในแบบที่มันเป็น ถ้ารู้จักมันดีพอจะรู้ว่าความกลัวมอบพลังแห่งการระมัดระวังให้เรา มอบความปลอดภัยให้ชีวิตเรา